تأثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا (hiit) بر سطوح پلاسمایی آدیپونکتین ، مقاومت و حساسیت انسولینی مردان جوان غیر فعال

زمینه و هدف: آدیپونکتین نقش مهمی در هیپرگلیسمی، لیپولیز و مکانیسم های التهابی دارد. مکانیسم هایی که بتوانند ارتباط بین آدیپونکتین و مقاومت انسولین را در پاسخ به فعالیت های ورزشی توضیح دهند، هنوز مبهم باقی مانده اند. هدف از این مطالعه، تعیین تأثیر شش هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) بر سطوح پلاسمایی آدیپونکتین، مقاومت و حساسیت انسولینی و عملکرد سلول بتا در مردان جوان غیرفعال بود. روش بررسی: به این منظور، 18 نفر از دانشجویان به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (9n=، سن: 41/1±33/24 سال، قد: 91/4±22/176 سانتی متر، وزن: 59/6±27/72 کیلو گرم) و کنترل (9n=، سن: 01/2±27/23 سال، قد: 88/6±22/180 سانتی متر، وزن: 23/7±27/76 کیلو گرم) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته پروتکل تمرینی hiit را اجرا کردند. هر جلسه شامل چهار تا شش تکرار دویدن با حداکثر سرعت در یک ناحیه ی 20 متری با 30 ثانیه ریکاوری بود. نمونه های خونی یک روز قبل و بعد از اجرای پروتکل تمرینی، به صورت ناشتا جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و همبسته انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد، سطوح سرمی آدیپونکتین در گروه تجربی افزایش معناداری داشت (047/0p=) و درصد چربی بدن نیز در این گروه به صورت معنادار کاهش یافت (019/0p=). هر چند غلظت های سرمی انسولین، گلوکز ناشتا و مقادیر مقاومت به انسولین کاهش و مقادیر حساسیت به انسولین و عملکرد سلول بتا افزایش یافتند، اما این تغییرات از نظر آماری معنادار نبودند (p>0/05). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد، اجرای hiit از نظر تاثیر زمانی یک عامل کارآمد در افزایش غلظت آدیپونکتین و کاهش درصد چربی بدن می باشد. همچنین، به شدت فعالیت ورزشی به عنوان یک عامل بسیار مهم در افزایش غلظت آدیپونکتین می توان اشاره کرد.